Ik kan me voorstellen dat mensen zich afvragen:”Hoe ziet dat er dan uit, Church Hurt… Hieronder zet ik een voorbeeld van een diepe indringende pijn als de kerk je afwijst. Iedereen die ik spreek heeft het over een knoop in de maag als ze naar de kerk gaan, of in de buurt van een kerk of kerkmensen komen. Hoe vreselijk is het dat en wat een missie om dat te veranderen. 

“Mijn familie ging al zeven jaar naar een kerk waar ik me vaak onzichtbaar en onwelkom voelde toen we de beslissing namen omenkele christelijke vluchtelingen te sponsoren. we nodigden onze kerk uit om samen te werken in onze inspanningen om deze broeders en zusters in Christus te helpen. Ze stemden om niets te doen, maar we gingen door met onze inspanningen. Mijn moeder en ik werden na de bijbelstudie woensdagavond apart genomen door onze pastoor en zijn zus en kregen te horen dat we niet meer welkom waren. De afwijzing die ik die nacht voelde, dompelde me onder in de donkere storm van depressie, ik merkte dat ik ’s nachts niet kon slapen, wakker gehouden door gedachtenals “als de kerk me heeft afgewezen, heeft God me ook afgewezen, ik ben niet geliefd, niet gewenst, ik hoor er niet bij”. Hoewel we snel een nieuwe kerk vonden om bij te wonen, hield de storm me drie jaar in de greep, maar God kwam op het water lopen en voor het eerst sinds die nacht dat ik werk afgewezen, overstroomde mijn ziel met de vreugde van Gods aanwezigheid. Ook al is mijn depressie weg, mijn maag zit nog steeds in de knoop telkens als ik naar de kerk ga of in de buurt ben van een groep kerkmensen en ik kan geen gesprek beginnen. Ik vind het ook nogsteeds moeilijk om in de ogen van medegelovigen te kijken en mezelf af te vrageb of ik gewild ben of dat ik gewoon weer word afgewezen” 

Voel je ook die bekende knoop in je maag? Wil je je verhaal kwijt? Schrijf me een brief en vertel me je verhaal. Stuur de brief al dan niet anoniem , per post naar How to Overcome Church Hurt, Schoolstraat68d 2202 HG Noordwijk of per email: info@overcomingchurchhurt.eu