Sinds gisteravond loop ik met een baksteen op mijn maag. Na het lezen van een bericht kan ik nog moeilijk meezingen met het lied “Vul dit huis met Uw glory…..Een lied dat vaak door mijn auto schalde en waar ik hard mee zong. Waar ik zo in op kon gaan dat mijn medeweggebruikers soms om mij moesten lachen. Een lied dat me bemoedigde en waar ik vaak voelde dat God mijn auto vulde met zijn glory.

Dat lied was even helemaal kapot voor me. Vakkundig de nek omgedraaid door de band van het lied. Zij wilden niet dat een getrouwde homoseksuele dominee zou bidden tijdens een concert in de kerk van deze dominee. Of er niet een andere dominee kon komen bidden….

Ik greep gisteravond even naar mijn hoofd… Hoe dan dacht ik, Hoe dan dat je niet wilt dat iemand bidt. Ik vraag me bijna af hoeveel zegen die band nu is misgelopen door niet te laten bidden door deze dominee. Maar goed, dat terzijde.

Ik ben eigenlijk nog steeds in shock. En mijn tranen zitten hoog. En als je dacht alles gehad te hebben, een deel van christelijk Nederland reageerde op dit bericht in het ND. Bij het lezen van deze berichten brak er iets in me… Eerlijk gezegd was ik alle hoop even kwijt en nam de wanhoop het over.

Ik dacht aan de Verwondering en hoe nutteloos mijn bijdrage zou kunnen zijn. Ik dacht aan church hurt en al de mensen met kerkpijn. Ik dacht aan alle mensen die door de onverdraagzame houding van veel christenen niets meer met God te maken wilde hebben.

Vanmorgen reed ik terug van het buurthuis naar mijn praktijk. Het was stil in de auto, geen muziek. Ik vroeg aan God hoe ik hier mee om moest gaan. Dat ik het even niet meer zag zitten en welke muziek kan ik dan nog wel luisteren.

Ik kwam op mijn praktijk en zakte op de stoel achter mijn bureau.

Ik zag mijn aantekeningen van het gesprek voor de Verwondering. Opeens zei God: “kijk eens achter je”. Daar stond een kaart die ik een paar jaar geleden van mijn businessbuddy heb gekregen. Ik herlas even wat ze me had geschreven.

Onderaan haar kaart stond: “Schijn tot Gods glory”. Dat bemoedigde mij en schud ik het stof weer van mijn kleren. Dat is mijn opdracht en dat zal ik doen.

Ik recht mijn rug en zet de muziek weer aan. “Vul mijn huis met Uw glory”. Dan kan ik weer schijnen en Gods liefde doorgeven. Daarbij hoef ik niet te kijken naar anderen. Ik kijk naar mezelf…