Dat is een vraag die veel christelijke LHBTQ+ mensen stellen. Is dat naast wie je in bed ligt of is dat het geloofsleven zelf.

Gisteren was ik aanwezig op de studiedag Verbonden voor het leven. Daar werd het boek besproken van Ad de Bruijne. Hoogleraren, theologen, predikanten bogen zich over het boek met een theologisch-ethisch voorstel rond homoseksualiteit.

Een lijvig boek, waarin zorgvuldig en met een pastorale bewogenheid, is ingegaan op dit onderwerp. Ik heb het boek gelezen en ik heb er gemengde gevoelens over.

Vandaag reflecteer ik op deze bijeenkomst. Ik was blij met de diversiteit van de sprekers. Zij hadden het boek gedegen tot zich genomen en spraken Ad de Bruijne en de toehoorders toe.

Ik ben geen theoloog, geen hoogleraar, geen predikant, geen medicus en geen politicus. Ik ben echter wel onderwerp van gesprek in het boek. “Mijn groep” is een gespreksonderwerp in de kerk en in een boek.

Als jurist heb ik het vermogen om er boven te gaan hangen en met een helicopterview naar dit stuk te kijken.

Ik keek naar het rijtje sprekers, ik keek naar de zaal en ik keek naar mezelf. Ik voelde bij mezelf een knagend gevoel en eerlijk is eerlijk, er zijn een paar momenten geweest dat ik dacht, ik ga weg. Maar om als gepreksonderwerp weg te gaan, dat ging me ook weer te ver.

Er overheen kijkend en zie ik aan beide kanten mensen in “nood”. Niet wetend hoe hier woorden aan te geven, hoe goed de pogingen en de intenties ook zijn. Ik zag en voelde de onmacht van de aanwezige LHBTQ+-ers maar ook bij sommige sprekers.

Het was een goede poging om het gesprek handen en voeten te geven. Maar waar was de doelgroep. Waar waren de mensen op het podium om wie het gaat. Zij die geen stem krijgen in de kerk. Zij die kerkpijn hebben omdat kerkmensen iets van hen vinden. Zij die kerk al dan niet gedwongen hebben moeten verlaten.

Nu zult u zeggen, ja maar het was een studiedag. Maar juist dan en hier hadden wij een gezicht kunnen krijgen.

En ja, de maatstaf van ons geloofleven ligt, net als bij iedereen, niet in ons bed. Het ligt in de navolging van Jezus.

Is dit boek een nuttige bijdrage? Ja en nee. Ja omdat het een gesprek opent en nee omdat het onze groep nog steeds laat bungelen. Wellicht is een vervolg met ons een goede kans om LHBTQ+ christenen te laten vertellen wat de praktijk is van het klassieke standpunt en van dit voorstel. Wij zijn er en we gaan niet uit het zicht van Jezus weg. Dat vraagt van de hetero-christenen wel dat ze niet in het licht van Jezus gaan staan en misschien die stap opzij moeten zetten.

Terwijl ik daar zat en bad: “Heer, help ons”, viel er een zonnestraal op mij. Alsof God tegen mij wilde zeggen… “Je bent mijn kind, blijf je blik op mij richten”. Verbonden voor het leven, verbonden met het leven, verbonden na dit leven.