Een sprookje of een spookje…

Vanmorgen kwam iemand mijn praktijk binnenlopen voor een praatje. Een bekende van mij die even kwam buurten. We spraken over Rusland/Oekraine en de wereldproblematiek. Tijdens het gesprek liep hij door mijn praktijk en zag hij mijn boekenkast. Hij ging er eens goed voor staan en las wat titels….. Van een afstandje stond ik er naar te kijken, lichtelijk geamuseerd.

“Dit gaat allemaal over Jezus” zei hij vol verbazing. Ik liep naar hem toe en ik zei dat hij wel boeken mag lenen/lezen.

Nee zei hij, een beetje geërgerd. Ik geloof niet in sprookjes. Ik bleef even stil, om te kijken wat er nog meer kwam.

“Geloof jij wel”, vroeg hij aan mij en ik bevestigde dat ik in God geloof.

Hij barstte los dat hij atheïst is en dat alle godsdiensten verboden zouden moeten worden. Hij eindigde zijn tirade met: “Ik ben Nederlands Hervormd gedoopt, maar ik wil er niets meer mee te maken hebben”.

Toen hij weg was, dacht ik na en voelde ik tegelijkertijd de pijn en het verhaal wat hier achter zit. Ik zou willen weten wat die pijn veroorzaakt, willen doorgronden wat er mis is gegaan.

Er zijn helaas zoveel mensen die de kerk de rug toe hebben gekeerd, om welke reden dan ook. Wil je er over praten? Geloof je niet in sprookjes maar zijn er wel spookjes?

Kom eens langs voor een kop koffie en ik luister naar je verhaal.