Genderlobby,

Boos kijkt hij me aan, het vuur spat uit zijn ogen. “Die genderlobby moet eens ophouden, het wordt ons christenen telkens weer door de strot geduwd.”

Ik kijk hem rustig aan en ik vraag hem over welke genderlobby hij het heeft. Dan barst hij los: ” Die mensen willen zo nodig ook christelijk zijn, maar als je echt christelijk wilt zijn, ben je geen homo. En die genderlobby die wordt ons door de strot geduwd, we moeten alles maar goed vinden, en slikken. Dat gaan we mooi niet doen. We worden de wereld niet gelijkvormig”.

Ik dacht even na en vroeg toen: “Stel, er is een genderlobby, wat zegt dat over die ene jongen, of dat ene meisje in uw kerk die worstelt met alle meningen van u en de kerkleden. Die er met zijn/haar identiteit, zoals hij/zij is er gewoon bij wilt horen? Of gezien en gehoord wil worden zonder allemaal veroordelingen. Gewoon los gezien van een genderlobby, als die er al zou zijn?

Mijn vraag bracht de dominee van zijn stuk. In plaats van een collectief standpunt verlegde ik de focus naar een individu en deed ik een beroep op het hart van de dominee.

Het met elkaar oneens zijn mag, het blijft daarin wel belangrijk dat we de mens er achter blijven zien. Laten we een dialoog niet dood laten gooien door te blijven zeggen dat iets door de strot wordt geduwd. Terug naar de mens, terug naar het individu, dat staat centraal ook in de kerk. Laten we allemaal ons voordeel daarmee doen, voor een betere wereld en een betere kerk.