Begin 2022 begon HTOCH een gezicht te krijgen en ben ik aan de slag gegaan. Vanuit een hutje op de hei ben ik begonnen met zichtbaar zijn. Met enige regelmaat kwam ik in de media en kwam er ook media-aandacht voor het begrip kerkpijn. De laatste paar maanden zijn echt booming geweest en wat reacties. Van TV, krant, tijdschrift naar radio. Waar heb ik de moed vandaan gehaald denk ik soms.

Duizenden weergaves op mijn berichten op Linkedin en zovelen die eindelijk begrepen waar ze “last” van hadden/hebben.

Was het altijd makkelijk? Zeer zeker niet. Vanuit behoudende kerken gaat men soms flink tekeer en probeert men mij onder druk te zetten te stoppen of om artikelen weg te halen.

Ik haal echter geen artikelen weg, anders dan dat ik er zelf niet content mee ben.

Vaak denkt men dat ik zelf last heb van extreme kerkpijn. Dat is niet het geval, al zou ik het door sommige reacties nu wel kunnen krijgen.

Maar als ik terugkijk dan voel ik me bijzonder gezegend. Ik heb zoveel geleerd, mogen delen en uitdelen. HTOCH wordt gevonden. Tijd voor volgende stappen die in januari ’23 zullen volgen.

Ik wens iedereen een goed en gelukkig 2023 toe. Volg je hart, volg je droom, sta voor het recht en wees een licht voor iedereen die je tegenkomt.