Ken je dat “niet pluis” gevoel?

Soms kom je ergens, praat je met iemand, ben je op je werk of in de kerk en je krijgt zo’n gevoel. Zo’n “niet pluis” gevoel. Je voelt iets, ervaart iets, maar je kunt je vinger er niet opleggen.

In de trant van:

Stond tie nou echt weer te dichtbij?
Voelde ik nu die hand op mijn billen?
Wat zei de persoon, wat is de intentie?
Zeiden ze nu echt dit of dat?
Er speelt iets maar ik weet niet wat?
Praten ze achter mijn rug over mijn geaardheid?
Maken ze nou echt telkens grappen over mijn geaardheid? En zijn het nog wel grappen?

Zaken waarvan er twijfel in je hoofd kruipt, je voelt iets maar je weet er het fijne niet van en als je er naar vraagt, wordt het weggewuifd.

Nee joh, je ziet het verkeerd;
Nee echt niet er is niets;
Wat haal jij nu in je hoofd;
Wij zijn de mannen van God en wij hebben echt het beste met je voor;
Je bent te gevoelig;

Herken je dat gevoel? Herken je de antwoorden die het gevoel nog verder aanwakkeren en ga je daardoor nog meer aan jezelf twijfelen.

Blijf je de onrust voelen?

Praat er met een (extern) vertrouwenspersoon over. Je gevoel bedriegt je zelden en geeft aan dat er mogelijk sprake is van ongewenst gedrag. Leg het voor aan een (extern) vertrouwenspersoon en laat je informeren om daarna samen kijken wat er speelt en hoe je er mee om kunt gaan. Je kunt niet vroeg genoeg ongewenst gedrag tegen gaan en bespreekbaar maken. Dat geeft rust en ruimte in hoofd en hart. Heb je meer informatie nodig? Neem contact met me op.